Մեր բոլոր անհաջողությունները գալիս են մեր իսկ մտավոր կյանքի քարանձավային մակարդակից։

Ներքաղաքական և արտաքին քաղաքական իրադրության յուրաքանչյուր սրմանը զուգահեռ՝ Հայաստանում ավելանում են լրագրողներին և լրատվամիջոցներին թիրախավորելու դեպքերը, ընդ որում՝ վերջիններիս կողմից իրենց օրինական մասնագիտական գործունեությունն իրականացնելիս:

Իմ տնազուրկ, բնազուրկ, երկրազուրկ արցախահայություն։

Իմ շվարած, մոլորված, վաղվա օրը կորցրած, սատանայի ձեռքին գործիք դարձած, քո երկրի մեջ ուրիշ երկրի վասալ դարձած, իմ ցավակից հայաստանաբնակ քույրեր, եղբայրներ։

Այո՛, Սարիկ, շատ ճիշտ ես:

Այս լուսանկարներում պատկերվածները, ինչպես հասկացար, քայլիստներն են և քայլիստամերձ անձինք:

Նրանցից ոչ մեկը չի ծառայել բանակում:

Երուսաղեմում ու Կոստանդնուպոլսում խոշոր հակակառավարական ցույցեր են:

Հիշեք Իմ խոսքը, որ ասացի աշակերտներիս.

«Այս տեսակ դևը դուրս է գալիս միայն աղոթքով ու պահքով»:

Կարո՞ղ եք քայլել այն ճանապարհով, որով Ես քայլեցի: Կարո՞ղ եք խմել Իմ բաժակը:

«Ամեն ինչ լավ է»:

Ի մերձենալ երեկոյիս համաբառնամք զձեռս մեր ի սրբութիւն, զոր ինչ մեղաք այսօր խորհրդով, բանիւ կամ գործով՝ ի յանկողինս մեր զղջանալով, խոստովան լինելով զգաղտնիս սրտից մերոց ծածկագիտիդ Աստուծոյ, յուսալով յողորմութիւն Քո: Եւ մեք միաբան գոչեսցուք. յիշեա՛ զմեզ, Տէ՛ր, յորժամ գաս արքայութեամբ Քով, եւ ողորմեա՛ մեզ:

Վերնագրում նշվածի առումով իրադարձությունները ծավալվում են սրընթաց կերպով, նույնիսկ քնի, հանգստի, սնվելու համար անհրաժեշտ ժամանակի զոհաբերումը հազիվ է բավարարում դրանց հետևելու համար:

Աշխարհում երբևէ ապրած հանճարեղ կոմպոզիտորներից մեկի այս խոսքերը պատմականորեն հաստատված ճշմարտություն են: Որքան էլ ծանր շրջափուլերում է հայտնվել մեր ազգը, այնուամենայնիվ, իր գոյաբանական մարտահրավերներին պատասխանել է մշակույթ ստեղծելով:

Այսօր մեր կողքին ապրում են արվեստագետներ, ովքեր Հայոց հողում իրենց ազգային արմատներն ունենալով՝ շարունակում են արարել ու երաժշտության լեզվով պատմել համամարդկային արժեքների մասին:

Եվ մեր մշակույթի պատմության էջերում, անկասկած, իր տեղն է ունենալու անվանի ջութակահար, մենակատար, մանկավարժ ՌՈՒԲԵՆ ԿՈՍԵՄՅԱՆԻ ստեղծագործական ժառանգությունը:

Տեսնես ո՞վ է այս ծաղրը տարածում:

Աշխարհն ամբողջ տարին տապակվում է ցավերի ու դաժանությունների, պատերազմների և ավերածությունների մեջ, իսկ միջազգային սուտ հեղինակավոր մի խումբ մարդկությանը երջանկության մեկ օր է մեծահոգաբար նվիրում:

Այդպես մեկ օր են նվիրում ծնողներին, երեխաներին, բարությանը, խաղաղությանը, կանանց և էլի ինչ-որ կարևոր ու անկարևոր բաների: